Τη έλεγαν Erika, ήταν μόλις 15 ετών αλλά πολέμησε για την Πατρίδα της κατά την Ουγγρική Επανάσταση κατά των σοβιετικών το 1956
Εκτελέστηκε από τα σοβιετικά στρατεύματα κατοχής

Εμπρός νέοι της Βούδας

Εμπρός νέοι της Πέστης

φοιτητές, αγρότες, εργάτες

ο ήλιος δεν ανατέλλει πια στην Ανατολή.

Μείναμε ξύπνιοι 100 νύχτες

Και ονειρευόμασταν για μήνες

για εκείνες τις ημέρες του Οκτώβρη

την αυγή της Ουγγρικής Νεολαίας.

Θυμάμαι είχες ένα όπλο

και το έφερες κάτω στην πλατεία, σε περίμενα

κρυμμένος ανάμεσα στα βιβλία μου

Θα φέρω κι εγώ ένα πιστόλι.

Έξι ένδοξες μέρες και έξι υπέροχες νύχτες

Με τη νίκη μας

Αλλά από την έβδομη ημέρα

οι Ρώσοι έφτασαν με τανκς

Τα τανκς έσπασαν τα κόκαλα

Κανείς δεν βοήθησε

Ο κόσμος απλά έβλεπε

και καθόταν δίπλα στο δρόμο.

Κορίτσι μου μην πεις στη μητέρα μου

Μην της πεις ότι θα πεθάνω απόψε

Πες της ότι θα κρυφτώ στα βουνά

και ότι θα επιστρέψω την άνοιξη.

Εγώ και οι σύντροφοί μου διωκόμαστε

Η Επανάστασή μας έχει χαθεί

Θα μας πιάσουν σύντομα

και θα μας φέρουν μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα

Οι σύντροφοί μου στέκονται μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα

Ο πρώτος πέφτει, μαζί και ο δεύτερος

Η ελευθερία μας χάνεται

Θάβεται η τιμή του κόσμου.

Οι σύντροφοί μας θα κρύψουν τα όπλα τους

Και θα επιστρέψουν, τραγουδώντας τα εμβατήριά μας

Την ημέρα εκείνη, θα συνταχθούμε και πάλι

Και θα επιστρέψουμε από τα βουνά.

Εμπρός νέοι της Βούδας

Εμπρός νέοι της Πέστης

φοιτητές, αγρότες, εργάτες

ο ήλιος δεν ανατέλλει πια στην Ανατολή.