26 Νοεμβρίου 1943, ημέρα χαράς μέσα στην μαυρίλα της κατοχής για την Σπάρτη.. 118 κρατούμενοι, από τις γερμανικές φύλακες της Τρίπολης, επέστρεφαν στις οικογένειες τους.. Από το πρωί ειχαν συγκεντρωθεί, στην πλατεία του βασιλέως Γεωργίου της Σπαρτης, εκατοντάδες άνθρωποι, δεκάδες οικογένειες με χαμόγελα χαράς στα πρόσωπα τους.. Το κρύο και το ψηλοβροχο δεν το ενιωθαν καθώς η καρδιά τους ήταν ζεστή και η προσμονή μεγάλη.. Λίγο μετά τις 11 φάνηκαν τα γερμανικά καμιονια.. Επικράτησε αναταραχή.. Επιτέλους θα είχαν κοντά τους ξανά τους δικούς τους ανθρώπους.. Η αγωνία τελείωνε.. Τα καμιονια σταμάτησαν, οι μηχανές έσβησαν και όταν οι πόρτες άνοιξαν... Αγκαλιές, δάκρυα χαράς, ευτυχία.. Για μία στιγμή τα μαυρα σύννεφα της κατοχής είχαν εξαφανιστεί.. 118 Σπαρτιάτες είχαν ξεφύγει πλέον από τον κίνδυνο και η ζωή ήταν μπροστά τους.. 4 παιδιά είχαν επιστρέψει στην αγκαλιά της μάνας που φοβόταν ότι θα τα έχανε.. Ο γιατρός Χρήστος Καρβουνης και δικηγόρος Γεώργιος Γιατρακος ήταν ξανά στις αγκαλιές των οικειων τους.. Τα Χριστούγεννα του 1943 είχαν έρθει νωρίτερα για δεκαδες οικογενειες στην Σπάρτη.. 
Έτσι θα είχαν γίνει τα πράγματα, αν οι αντάρτες του εαμ ελας παρνωνα, είχαν εισακουσει τα παρακάλια και ενστερνιστει τον πόνο των ανθρώπων, που λίγες ημέρες νωρίτερα τους επισκέφθηκαν στις Καρυες, όπου είχαν το αρχηγείο τους και τους ζήτησαν να μην χτυπήσουν τους γερνανους έως ότου απελευθερωθουν, όπως ήταν κανονισμένο, οι Σπαρτιάτες κρατούμενοι.. Οι ελασιτες ομως είχαν άλλους σκοπούς.. Στις 28 Νοεμβρίου, μια μέρα πριν την προγραμματισμενη απελευθέρωση των Σπαρτιατων, έδωσαν ένα μεγάλο χτύπημα στις δυνάμεις κατοχής.. Ήταν δύο καμιονια που μετέφεραν...... Άχυρα.. Δύο γερμανοι έπεσαν νεκροί.. Τα άχυρα όμως κατάφεραν να φτάσουν στον προορισμό τους.. Όχι βέβαια και οι 118 Σπαρτιάτες που εκτελέστηκαν το ξημέρωμα της επόμενης ημέρας βυθιζοντας την Σπαρτη στο πένθος.. Την ημέρα της εκτέλεσης οι αντάρτες ήταν ΑΠΟΝΤΕΣ.. Η περιοχή θα τους βοηθούσε για μάχη και ίσως να μπορούσαν να σώσουν αρκετούς, αλλά ήταν ΑΠΟΝΤΕΣ.. 118 Σπαρτιάτες για 2 γερμανους που μετέφεραν.... Αχυρα.. 118 Σπαρτιάτες ένα τόσο μεγάλο χτύπημα στον κατακτητή.. Μια απόφαση που μόνο οι αντάρτες του εαμ ελας θα μπορούσαν να πάρουν..

Στις 4 Νοεμβρίου του 1956, τα σοβιετικά τανκς έπνιξαν στο αίμα την επανάσταση του Ουγγρικού λαού, που ξεκίνησε στις 23 Οκτωβρίου του ίδιου έτους, κατά της δικτατορικής ξενοκίνητης κομμουνιστικής κυβέρνησης της χώρας.. Αίτημα των εξεγερμένων ήταν η αποχώρηση του σοβιετικού στρατού κατοχής, η διεξαγωγή εκλογών και η απεξάρτηση από την σοβιετική ένωση, καθώς και η μη εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Ουγγαρίας από τους σοβιετικούς.. Η εξέγερση που ξεκίνησε από τους φοιτητές γρήγορα διογκώθηκε και συμπεριέλαβε ανθρώπους από όλα τα κοινωνικά στρώματα της χώρας.. Τα σοβιετικα τανκς κατέβηκαν στους δρόμους αλλα οι Ούγγροι μαχητες έβρισκαν τρόπο να τα σταματούν.. Τις επόμενες ημέρες Ούγγροι στρατιωτικοί αλλά και ολόκληρες στρατιωτικές μονάδες βρέθηκαν στο πλευρό των ''Μαχητών της Ελευθερίας'' εως ότου οι σοβιετικοί άρχισαν να υποχωρούν από την χώρα.. Για 4 ημέρες η Ουγγαρία ήταν ξανά Ελεύθερη εως την 4η Νοεμβρίου 1956 όταν και εκδηλώθηκε σοβιετική εισβολή με άρματα μάχης, ελαφρα βομβαρδιστικά και 200.000 στρατού.. 3000 Ούγγροι έπεσαν νεκροί, 450 εκτελέστηκαν ύστερα από σύντομες δίκες, 12.000 φυλακίστηκαν και 200.000 εξορίστηκαν..

                               
Τη έλεγαν Erika, ήταν μόλις 15 ετών αλλά πολέμησε για την Πατρίδα της κατά την Ουγγρική Επανάσταση κατά των σοβιετικών το 1956
Εκτελέστηκε από τα σοβιετικά στρατεύματα κατοχής

Εμπρός νέοι της Βούδας

Εμπρός νέοι της Πέστης

φοιτητές, αγρότες, εργάτες

ο ήλιος δεν ανατέλλει πια στην Ανατολή.

Μείναμε ξύπνιοι 100 νύχτες

Και ονειρευόμασταν για μήνες

για εκείνες τις ημέρες του Οκτώβρη

την αυγή της Ουγγρικής Νεολαίας.

Θυμάμαι είχες ένα όπλο

και το έφερες κάτω στην πλατεία, σε περίμενα

κρυμμένος ανάμεσα στα βιβλία μου

Θα φέρω κι εγώ ένα πιστόλι.

Έξι ένδοξες μέρες και έξι υπέροχες νύχτες

Με τη νίκη μας

Αλλά από την έβδομη ημέρα

οι Ρώσοι έφτασαν με τανκς

Τα τανκς έσπασαν τα κόκαλα

Κανείς δεν βοήθησε

Ο κόσμος απλά έβλεπε

και καθόταν δίπλα στο δρόμο.

Κορίτσι μου μην πεις στη μητέρα μου

Μην της πεις ότι θα πεθάνω απόψε

Πες της ότι θα κρυφτώ στα βουνά

και ότι θα επιστρέψω την άνοιξη.

Εγώ και οι σύντροφοί μου διωκόμαστε

Η Επανάστασή μας έχει χαθεί

Θα μας πιάσουν σύντομα

και θα μας φέρουν μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα

Οι σύντροφοί μου στέκονται μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα

Ο πρώτος πέφτει, μαζί και ο δεύτερος

Η ελευθερία μας χάνεται

Θάβεται η τιμή του κόσμου.

Οι σύντροφοί μας θα κρύψουν τα όπλα τους

Και θα επιστρέψουν, τραγουδώντας τα εμβατήριά μας

Την ημέρα εκείνη, θα συνταχθούμε και πάλι

Και θα επιστρέψουμε από τα βουνά.

Εμπρός νέοι της Βούδας

Εμπρός νέοι της Πέστης

φοιτητές, αγρότες, εργάτες

ο ήλιος δεν ανατέλλει πια στην Ανατολή.